Bierze nóż

Codziennie rano budzi mnie refren: „I, I, I, I am your butterfly/ I need your protection/ Be my samurai”. Nie lubię hip hopu, ale ten kawałek mi robi, głównie ze względu na teledysk, a już najbardziej ze względu na totalnie fapabilną Yo-Landi, która cudownie wpisuje mi się w fantazje o school girls, a gdy zdejmuje mundurek, OMG, OMG, nic tylko rzucić na wyrko . Budzi się we mnie ninja, który zamiast roztoczyć opiekę, o którą tak prześlicznie prosi –  wykorzystuje jej bezradność.

Z tym, że nie.

Staram się maksymalnie oddzielać porno od ideologii. Od razu zaznaczę, że pisząc „porno” mam na myśli szerokie znaczenie – wszystko, co sprawia mi przyjemność. Po prostu. Czy to jest erotyka (a #fetyszeszproty są na tyle liczne, że trudniej chyba wymienić, co nim nie jest), czy to jest muzyka (tak, lubię hard rock i heavy metal, lubię covery Acid Drinkers i jestem zdania, że połowa dance-popowych kawałków zyskuje po dołożeniu mięcha z gitary), czy to są sennheisery na uszach i pęd na rowerze, czy to jest bycie pasażerką na motocyklu, z, nieprawda, wiatrem i widokiem zachodzącego słońca na dwunastej.

I w większości tego porno nie ma żadnej racjonalności: to po prostu to, co cholernie, cholernie lubię. Nie musi być pożyteczne. Nie musi mieć sensu.  Bywa wręcz szkodliwe.

Dlatego gdy na dewirtualizacji wręczano mi nóż z taką oto narracją:

Znam wiele kobiet, są miłymi ludźmi…

[wróć]

Znam wiele kobiet, które czują się zagrożone. Permanentnie zagrożone. Nie radzą z tym sobie. Wiesz, co wtedy robię? Daję im nóż. I poczucie zagrożenia im przechodzi.

(czy to nie jest aby przekazanie penisa? – spytał na to kolega Eli Wurman, zwany również panem Markiem i nie wiem, czy tu można dodać coś więcej, ale dodam)

…nie odmówiłam tylko dlatego, że nie bardzo miałam siłę spierać się z darczyńcą. Ale można by się zastanawiać, skąd to poczucie zagrożenia się bierze:

• bo ciągle się dowiadujemy o tym, że na ulicach dzieje się przemoc i przestępstwa na tle rabunkowym; generalnie świat po zmroku zapełnia się ludźmi, którzy chcą stosować jedno  i drugie, w dowolnej kolejności

• bo nas ciągle wychowuje się, żeby słuchać starszych i żeby słuchać mężczyzn: combo starszy mężczyzna bywa zabójcze i dla mnie

• bo, w związku z powyższym, czujemy się słabe, nadal, słabe i bezsilne

Nóż to placebo. Mam ten nóż, nie czuję się bezpieczniejsza – ale też i nie miałam wcześniej wspomnianego poczucia zagrożenia. Może dlatego, że ja się jednak ogólnie mało boję. Jestem słaba fizycznie, ale mogę krzyczeć, mogę uciec, mogę mieć oczy szeroko otwarte, nie reagować na zaczepki pijanych dresiarzy i wieczorami jednak wałęsać się bez słuchawek.

Funfact: mieszkam na Bałutach i chodzę po tej dzielnicy po nocy. Całe dwie sytuacje, w których poczułam się autentycznie zagrożona wydarzyły się w biały dzień, wśród ludzi, tylko jedna z nich w mojej dzielnicy. Nie zdążyłabym wyjąć noża, zresztą, no ludzie…

– Ej, poczekaj – rzekł do niego czlowiek w brunatnej tunice. – Zapomniałeś o czymś.
– O czym… panie?
– Wyjąłeś na mnie nóż.
Wyższa z dziewcząt zakolebała sie nagle na szeroko rozstawionych nogach, zakręciła w biodrach. Szabla, wydobyta nie wiadomo kiedy, świsnęła ostro w powietrzu. Głowa pryszczatego wyleciała w górę, łukiem, wpadła do ziejacego lochu. Ciało runęło sztywno i ciężko, jak zrąbany pień, pomiedzy pokruszone cegły.

(Andrzej Sapkowski, Granica Możliwości)

Może nie przesadzajmy z eskalacją przemocy, co? To trochę głupie w XXI wieku. Oraz: problem z potrzebą przekroczenia granic u innej osoby jest w głowie napastnika, nie w uzbrojeniu ofiary.

A tak silna pokusa zbrojenia potencjalnej ofiary w noże ma mnóstwo z porno. Dlatego stanowczo radzę tych dwóch zjawisk nie łączyć, a przynajmniej umieć wyłapywać granice.

I ma mnóstwo z przerzucania odpowiedzialności za przemoc. Co jest chyba jeszcze gorsze.