Awaria antykoncepcji awaryjnej

O pigułce „dzień po” pisałam już na łamach Codziennika Feministycznego, ale mam wrażenie, że temat nie jest wyczerpany.

 Dla kogo jest antykoncepcja awaryjna?

Ja bym zaryzykowała stwierdzenie, że powinna być dla wszystkich. Każdej z nas może, niestety, przydarzyć się gwałt, bo facetów przekonanych, że „nie znaczy tak” jest nadal zbyt wielu; a takich, którym nie przeszkadza fakt, że dziewczyna przelewa się przez ręce i ledwo kojarzy, jak się nazywa – jeszcze więcej. Część z nas miewa przygodny seks i ma do tego pełne prawo. Części z nas może trafić się pęknięta gumka lub nieogarnięty w temacie zakładania prezerwatyw facet. Część z nas nie jest pełnoletnia i nie może pójść do ginekologa bez wiedzy rodziców, a umówmy się – także część z nas nie ma na tyle dobrych układów z rodzicami, by ich poprosić o asystę. Generalnie, odkąd skończymy 15 lat, mamy pełne prawo korzystać z dobrodziejstw erotyzmu – tyle że jesteśmy niedostatecznie chronione w zakresie ewentualnych jego skutków.

Trzeba ponosić konsekwencje!

Nie znoszę takiego stawiania sprawy . Nierównomiernie oceniamy ryzykowne działania – himalaistę podziwiamy; kolesiowi, co przekroczył prędkość, pobłażamy; hazardziście, dopóki nie puści z torbami całej rodziny, zazdrościmy rozmachu. A osoby, które decydują się na seksy przygodne, nagle chcemy rozliczać konsekwencjami na całe życie, konsekwencjami angażującymi życie nie tylko ich, ale i osób wokół nich. Czy ma to sens? Niewielki. Ludzie nie przestaną decydować się na przygody erotyczne ze strachu przed przykrymi skutkami. Zważywszy też, że w przeciwieństwie do np. nadmiernie szybkiej jazdy szkodliwość takich zachowań jest żadna, apeluję do rozsądku: nie mówmy o konieczności ponoszenia konsekwencji.

Zwłaszcza że – pomijając przypadki gwałtów – decyzję przeważnie podejmują obie zaangażowane osoby, a skutki odczuwa o wiele bardziej kobieta.

Czy EllaOne jest powszechnie dostępna?

Oczywiście – nie. Ministerstwo Zdrowia nie miało wyjścia i wydało zgodę na pigułki „dzień po” bez konieczności okazywania recepty. Cena jednak jest zaporowa (140 złotych!), co oznacza, że jak zawsze, ograniczenia praw reprodukcyjnych uderzają w kobiety o najniższym statusie materialnym. To samo jest w przypadku aborcji – zamożne kobiety sobie poradzą z niechcianą ciążą. Problem mają przede wszystkim te, które są nieletnie i te, które są niezamożne. Cena wyklucza niezamożne. Dodatkowo – Gazeta Wyborcza dziś doniosła, że Kopacz z Arłukowiczem już pracują nad tym, by i nieletnim nie przewróciło się w głowach z nadmiaru dobrobytu. Jak się okazuje, lepszym dla nastolatki rozwiązaniem jest zajście w ciążę (która absolutnie nie jest bombą hormonalną ani obciążeniem dla organizmu, zwłaszcza dojrzewającego) i urodzenie niechcianego dziecka niż wzięcie pigułki. Bo jeszcze, co za czasy! wytworzy się moda na łykanie pigułek jak tik-taków.

Zacznę się o to martwić, jak EllaOne będzie w cenie tik-taków i będzie do kupienia na każdej stacji benzynowej jak tik-taki.

Dodatkowo aptekarzom marzy się klauzula sumienia. Wbrew temu, o czym fantazjuje pan Denis, EllaOne nie jest środkiem wczesnoporonnym i dziwi mnie, że ktoś z tak bezbrzeżną ignorancją jest rzecznikiem Izby Aptekarskiej. Co do klauzuli sumienia – przytoczę stanowisko Federy:

Post by Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.

(pełne stanowisko w tej sprawie tu)

Czyli nie ma się z czego cieszyć?

Ależ jest. Jest duża szansa, że zapobiegniemy tym kilkunastu czy kilkudziesięciu nastoletnim ciążom, że ileś dziewczyn nie będzie musiało rodzić nie skończywszy liceum, ileś kobiet nie będzie musiało wychowywać dziecka gwałciciela, nie urodzi się ileś niechcianych dzieci.

Ale to jest bardzo, bardzo mało. Idealnym układem byłaby powszechna, hojnie refundowana lub wręcz darmowa antykoncepcja, solidna edukacja seksualna i aborcja na życzenie do 24. tygodnia życia płodu. Mam obawy, że w dyskusji o aborcji cofniemy się o krok – bo po co nam skrobanki, skoro mamy pigułki „dzień po”.

A poza tym jestem feministką z permanentnej niezgody na zastaną rzeczywistość, rzeczywistość, która dopieka tym, co i tak mają pod górkę –  i nie wiem, czy kiedykolwiek nastąpi dzień, w którym powiem: o, załatwiłyśmy to.