Antyfeministyczne bingo p.2

Jak widać z przykładu poprzedniej notki, także osoby inteligentne i z dostępem do zasobów ulegały stereotypom i uproszczeniom, gdy mowa o feminizmie. Wspominałam w niej o stereotypizacji drugofalowego feminizmu, jako że wśród lekko już rozeznanych w tematyce ludzi nadal zdarza się demonizować drugą falę jako tę, która miała największy odpał na seksualizację, ujednolicenie ról społecznych bez brania pod uwagę indywidualnych predyspozycji i przysłowiowe lanie w pysk za przepuszczenie w drzwiach. Takiego feminizmu właściwie nigdy nie było. Druga fala generalnie zaś zmagała się z seksualnością, mając fazę nienawiści do wszechobecnej erotyzacji, ale uporała się z nią. Jej też zawdzięczamy to, co w zachodnich krajach jest standardem, czyli aborcję na tak zwane życzenie, silne dotacje antykoncepcji i generalnie traktowanie praw prokreacyjnych na równi z innymi podstawowymi prawami człowieka.

 1. Kobiety są z natury lepsze w tych rzeczach.

Nie wiem wprawdzie, w jakich, ale z natury kobiety są nieco lepsze w miesiączkowaniu, zachodzeniu w ciąże i rodzeniu dzieci. Gdzieś dokopałam się do badań o tym, że z natury mamy jakieś drobne różnice w orientacji przestrzennej i tyle. Nie ma żadnych genów odpowiadających za opiekę nad dziećmi, gotowanie, prasowanie koszul czy też zarządzanie budżetem domowym. Za to są lata kultury, która przyucza dziewczyny do myśli, że nie gotując, nie prasując i nie mając dzieci są niepełnowartościowe, gdy tymczasem są tak samo wartościowe, jak te, co lubią zajmować się domem.

To kultura narzuca nam myślenie, w czym jesteśmy gorsze.

2. Ale ona wcześniej dawała wielu facetom!

I to sprawia, że co: można ją nazwać dziwką, mniej ją szanować, czy może zgwałcić? To, co robi ze swoim życiem seksualnym jest wyłącznie jej sprawą. To, że ma temperament i wielu partnerów, nie oznacza, że jest zobowiązana do seksu z każdym.

Na marginesie: przypomniała mi się dyskusja na forum fanów Joanny Chmielewskiej o „Krwawej Zemście”, którą mam w czytaniu. Książka jest bardzo zła i znów pojawia się w niej słowo „gwałt” używany chyba zamiennie z seksem, bo nie wierzę, że pełnosprawna na umyśle osoba, jaką jest JCh nie rozumie, jaką krzywdą i upokorzeniem jest gwałt właśnie. Zarzutem było traktowanie więc gwałtu jako „niczego takiego”. Jeden z dyskutantów odpisał wówczas: „Stosownie do traktowania własnej sfery intymnej przez pokrzywdzoną.”, jako że bohaterką była dziewczyna romansująca z wieloma, także żonatymi mężczyznami. Odpisałam mu „Jak się gzi z więcej niż jednym przez całe życie, to można gwałcić. Przeciez to lubi.”. Dyskutant wówczas odpisuje:

„Tyś powiedziała. Ja nie powiedziałem, że można. Twierdzę natomiast, że w przypadku ladacznicy traktującej mufkę jako nawet nie narzędzie pracy, lecz narzędzie manipulowania bliźnimi ma to zupełnie inny ciężar gatunkowy.”

(dyskutant nazywa się a_weasley). Rozumiecie: nie można, ale nic się nie stanie, jak się jednak przydarzy. W sumie sprawca jest usprawiedliwiony. Rozumiecie? Ja też nie rozumiem.

Obejrzyjcie sobie dla kontrastu ten filmik. Wnioski, kto jest lepszym człowiekiem w takich sytuacjach pozostawię wam:

3. Nie znasz się na żartach?

Posłużę się linkiem do Michio, bo nie napiszę tego lepiej: nie znam.

A poważnie: przy żartach lubię sobie zadać pytanie, co mnie w żarcie śmieszy. To nie znaczy, że zamierzam zakazywać żartów, które mnie nie bawią. To tylko znaczy, że jeśli rozpoznam żart jako przykry, zastanowię się, na jakim stereotypie on operuje i czemu jest ów stereotyp powszechny.

Humor podlega refleksji i warto z tego korzystać.

4. Masz mentalność ofiary.

Jak rozumiem, chodzi o to, że za wszelkie niepowodzenia w, dajmy na to, karierze zawodowej winię mężczyzn, w przeciwieństwie do mentalności zdobywcy, który doskonale wie, że wszystko zawdzięcza sobie sam.

No – więc nie. Mam po prostu świadomość, że tak samo, jak człowiek sukcesu nigdy nie zawdzięcza go tylko sobie – lecz choćby urodzeniu w rodzinie, która mogła go posłać do dobrej szkoły, dobrze karmić, wyposażyć w wiedzę i pomoce naukowe, a potem w siatkę znajomości lub umiejętności społeczne, by zdobył dobrą pracę i dostawał w niej awanse – tak i ofiara nigdy nie jest sama sobie winna.

Rozpoznanie systemowych uwarunkowań dyskryminacji nie jest mentalnością ofiary.

5. Jestem miłym gościem, czemu nigdy mi się nic nie trafia?

Dlatego.

6. To Ty masz mnie nauczyć feminizmu, więc do roboty.

Nic nie wiem, nie znam tematu, proszę mi tutaj wyłożyć porządnie, o co chodzi. No więc nie. Masz pełną możliwość sięgnięcia choćby do en.wiki, by zdobyć jakąś podstawową wiedzę. Jeśli przychodzisz do mnie i na dzień dobry serwujesz mi tekst o włochatych feministkach, rozumiem to jako komunikat: „nie chcę wiedzieć, o co chodzi w tym całym feminizmie” – inaczej nie powtarzałbyś idiotycznego stereotypu. To, co mogę dać ci ja, to kilka linków, garść informacji i parę śmiesznych bon motów. Co więcej: częstokroć mówię o rzeczach, które dla mnie są elementarzem i gdy mówię, że hej, ale żart o gwałcie jest niefajny, nie powtarzaj go – nawet nie umiem uzasadnić, dlaczego; nie bo nie, tak jak nie przechodzi się na czerwonym.

Na dobry początek wystarczy, byś wiedział, że jeśli kobieta opowiada o swojej dyskryminacji, ostatnią rzeczą, jaką chce otrzymać w zamian, to usłyszeć „a mnie się to nie zdarza”. Nie rozmawiamy o tobie, rozmawiamy o zjawisku.

7. Daliśmy ci prawo głosu, a teraz się zamknij.

Aha: chodzi o to, by prawo głosu nie było czymś, co mi dają mężczyźni, lecz czymś, co po prostu mam. Wtedy mogą sobie mówić, żebym się zamknęła, efekt równie syzyfowy co zwrakowanie zabawkowego auta w Burnout Paradise.

8. Źle nazywasz feminizm.

Od czasu do czasu pojawiają się ci od „nie jestem feministą, jestem równościowcem”. No, doskonale, skoro jesteś za równością praw, jesteś feministą i tyle. Jeśli cię boli etykietka feminizmu, dupa z ciebie, nie równościowiec, bo masz gdzieś w sobie przekonanie, że walka o prawa kobiet jest jakaś ośmieszająca. Jest? Dlaczego?

9. Wszystko, czego potrzebują feministki, to porządnego przeruchania.

Mam wrażenie, że to się częściej słyszy w odniesieniu do lesbijek ostatnio, ale że przeważnie jedziemy na tym samym wózku, niewielka różnica.

Miałabym mnóstwo żartów o panach opowiadających o niedoruchaniu z intrygującym zafiksowaniem na temacie, znamionującym pewne niedobory. Cóż, jakkolwiek strefa erotyczna nie pozostaje bez wpływu na naszą kondycję psychiczną i fizyczną, a wręcz jest jej bardzo ważną częścią, nadal jednak: nie jest to kwestia, jaka powinna interesować dyskutanta, o ile nie pozostaje z nami w intymnej relacji lub przynajmniej serdecznej przyjaźni.

Gwałt terapeutyczny jest zaszłością poprzedniego stulecia i pozostawmy go właśnie tam.

10. Powiem ci, co jest nie tak z feminizmem.

Jeśli jesteś tym gościem, który parę punktów wcześniej prosił o edukację, czym jest feminizm, to może lepiej nie.