rewolucja odwołana z powodu zimnego czerwca

Dużo bardziej niż Frondzia i prawicowa publicystyka dla beki irytuje mnie to, co dzieje się tuż obok – w mainstreamowych mediach, w serwisach społecznościowych, podczas rozmów przy wodopoju. Bowiem wobec Terlika i jego kliki można chwilami mieć nadzieję, że sobie siedzą w swoim rezerwacie i fapaniem mając obrzękłe prawice marzą o powrocie wojen i krucjat. Ale na rzeczywistość tuż obok nie ma adblocka; choćbym nie wiem, jak lawirowała, prędzej czy później dostaję w łeb mizoginią, rasizmem lub homofobią, a nader często mieszanką powyższych. I chociaż tak jak pisał Michio w słynnej notce o bkś, bardzo często wystarczy poskrobać, powiedzieć: hej, to ja jestem przedstawicielką grupy, z której żartujesz, by okazało się, że te uprzedzenia są naskórkowe i biorą się ze zwykłego, zrozumiałego lęku przed obcością – przecież jednak nie zawsze jest czas na skrobanie, zwłaszcza gdy gazety i telewizja mówią „tak, tak, macie się czego bać”.

Dlatego ostatnio piszę rzadzej, mam taki moment wewnętrznej migracji, sięgam oczywiście po prasę, ale tylko po to, by przekonać się, że daje się czytać wyłącznie Przekrój. W Przekroju bardzo polecam artykuł Sergia o Gowinie, przemocy i kobietach; zabrakło mi wprawdzie w nim dojaśnienia zjawiska eskalowania przemocy, ale to możecie sobie przeczytać u mnie.

No więc co do takiego Gowina na przykład, mnie w ogóle dziwi, że toczy się jakaś debata, że ktoś uznał jego zatrzeżenia za coś więcej niż rojenia wyssane spod nieświeżego napleta, że pojawiają się w wykonaniu np. p. Kozłowskiej-Rajewicz jakieś ugodowe „się chyba nie zrozumieliśmy”; no chyba nie, bo pan Gowin ma za daleko do łba, by pojąć trzy podstawowe rzeczy:

– w sytuacji przemocy naszym psim obowiązkiem jest chronić jej ofiarę, bo nic tak nie robi dobrze na rodzinę jak szczęśliwi rodzice

– czytanie do poduszki gównianych czytadeł w stylu płci mózgu jest szkodliwe i potem się myśli, że dziewczynki muszą lale, a chłopcy samochodziki: ile razy przy półce z zabawkami słyszeliście nie od dzieci, a od rodziców „zostaw to, to jest dziewczyńska zabawka/ tym się bawią chłopcy”? (ja nie dalej jak parę dni temu, kiedy kupowałam sobie lego minifigures na dzień dziecka); to tak nie działa, panie Gowin; dziewczyna musi miesiączkować, a chłopiec ejakulować, a nawet i ta różnica jest dość opcjonalna

– Jedynym skutkiem uprawomocnionej obecności rodzin jednopłciowych będą łatwiejsze odwiedziny na wywiadówkach i w szpitalach. Bowiem już teraz wiele lesbijek i wielu gejów wychowuje dzieci.

Let me put it in #160 (nic tak nie robi na styl jak sformatowanie się do 160 znaków, poleca się serdecznie wielbicielom przydługich statusików na fejsie i notek powyżej 1000 słów):

Zadaniowy podział płci jest kulturowy. Przemoc ma męską pięść. Geje i lesbijki w 2012 roku w Polsce mają dzieci.

To wszystko konwencja może poprawić. Plus, być może, za parę lat, umożliwi łatwiejsze wyjście z szafy paru osobom (może nawet termin „wyjść z szafy” będzie tylko uroczo staroświecki?), bez obwiniania się o życie niezgodne z czymś tam, chyba naturą.

Natura, srsly, to szalenie ciekawe, jak się sięga po porządki naturalne, gdy to wygodne, choćby nawet nie miały nic wspólnego z naturą na sawannie (na której nie uświadczylibyśmy wszakże rodzin 2+1, lecz raczej ludzkich stad, w których dzieci wychowują się razem, ojej). Poproś o naturę, jak złamiesz nogę, cwaniaczku; nie zapomnij odmówić znieczulenia i gipsu, a także, jeśli cię pokroją, szczepienia przeciw żółtaczce.

Doprawdy, ja rozumiem, że Gowina ignorować się nie da, ale traktować poważnie? A precz do Frondy, miziać się z Terlikowskim, a nie wpuszczać do mediów, bo dzieci patrzą i myślą, że tak można.

(o tym, jakim cudem się wydaje takich oszołomów jak Pilipiuk czy Lewandowski, święcie przekonanych o istnieniu homoseksualnego lobby deprawującego ich dzieci, nawet nie chcę myśleć; mam nadzieję, że jeśli są gdzieś tłumaczeni, to lądują na półkach z powieścią satyryczną, zaraz obok tej z literaturą klozetową)

O, albo posłanka Pomaska, no to ci afera, że nie siedziała zamknięta w domu z dzieciakiem, jak powinna! To są właśnie narracje, które pojawiają się w mejnstrimie: wprost już nie bardzo wypada napisać, że miejsce baby jest przy dziecku, to się napisze, że, no, hmmm, TO TAKIE WAŻNE DLA DZIECKA, żeby mama była przez cały czas (bo jak je tatuś nakarmi, dziecku w główce nagra się jakieś traumatyczne złe i się skrzywi na cały życiorys; może zostanie gejem nawet); i okazuj tu człowieku statystyki, że niemowlęciu zasadniczo wszystko jedno, kto obsługuje, skoro nawet ogarnięci i liberalni obyczajowo ludzie zasłaniają oczy, bo im się w ramionach taki niemowlak inaczej uśmiechał. Pewnie pionowo, bezzębnie i prosto w pieluchę.

No i sami widzicie: jak tylko zaczynam się skupiać na tym, co się dzieje wokół mnie, popadam w taki właśnie gniew. To niezdrowo, a ja ostatnio trochę chorowałam i muszę o siebie dbać.

Dlatego na koniec notki puszczę Wam śliczną piosenkę, która za mną cały dzień dziś chodzi. W gram.pl  jakiś kretyn dziwny człowiek odwołał epokę cyberpunka, ale przecież to nie jedyna piosenka z motywem zakochanego robota, jaką znam; a niewiele rzeczy tak dobrze oddaje zeitgeist jak popowe piosenki (no: może jeszcze graffiti).