Adam Szejnfeld i Kobiety

Zgodnie z info na stronie http://kobiecastronazycia.pl/

Poseł Adam Szejnfeld złożył akces do Parlamentarnego Zespołu Kobiet. Poseł od lat zajmuje się problematyką statusu kobiet w nowoczesnym społeczeństwie, szczególnie w gospodarce, jest zwolennikiem wyrównywania szans kobiet i mężczyzn, przekonuje też kobiety, że mają fantastyczny potencjał, by odnosić sukcesy w każdej dziedzinie życia publicznego i prywatnego. Dlatego 12 lat temu założył internetową stronę www na ten temat, organizuje ogólnopolskie oraz regionalne i lokalne konferencje, tworzy kluby kobiet. Współpracuje również z organizacjami kobiecymi, np. z Europejską Unią Kobiet. Poseł Adam Szejnfeld jest też członkiem kapituł kilku konkursów, np. „Bizneswoman Roku” programu Sukces Pisany Szminką oraz “Jestem szefową”.

To bardzo dobra wiadomość, że w świecie, w którym kwestia parytetów nadal jest przedmiotem dobrotliwych kpinek o kobietach w kopalniach, znalazł się mężczyzna, który widzi potrzebę większego uczestnictwa kobiet w życiu publicznym i daje im swoje wsparcie. Nawet jeśli to wsparcie ogranicza się tylko do przedsiębiorczości i pomija te kobiety, które nie widzą się w świecie biznesu. Nie można mieć wszystkiego.

Akces jednak został odrzucony i pan Adam Szejnfeld poczuł się wykluczony.
Jak czytamy w wywiadzie na stronie http://kobiety.szejnfeld.pl/?p=913

Działam na rzecz równości kobiet w życiu publicznym, szczególnie w biznesie od kilkunastu lat. Uznałem więc, ze moja wiedza i doświadczenie może się przydać (…) uważam, że jeżeli kobiety chcą załatwiać swoje sprawy w swoim gronie, to będą miały mniejsze szanse, bo społeczeństwo składa się z kobiet i mężczyzn, czyli z dwóch płci. Powinniśmy ze sobą współpracować na rzecz realizacji wspólnych idei. (…) Sądzę, że wielu posłów czy senatorów powinno mieć możliwość wstąpić do Parlamentarnej Grupy Kobiet i wraz z nimi pracować. Ale jak panie będą chciały same, czyli we własnym towarzystwie, załatwiać swoje sprawy, to – moim zdaniem – nie będzie to służyło wspieraniu ich roli i statusu w społeczeństwie. Będzie też powielaniem i utrwalaniem stereotypu podziału ról, na te, które są przynależne kobietom i na te, które są cechą mężczyzn. Ale każdy ma prawo do swojego poglądu.

Na mój nos to nikt nie podważa kompetencji pana Adama, tylko wykazał on mansplaining w stanie czystym i został, słusznie zresztą, nieco za to zbesztany. Jego akces do tego ugrupowania wydaje się bowiem niczym innym jak próbą powiedzenia „kobietki, ale to nie na wasze główki, ja wam jednak pokażę, jak się zorganizować”. Odmowa nie ma nic wspólnego z chęcią utrwalenia stereotypu podziału ról (o jakim zresztą tradycyjnym stereotypie możemy mówić względem grupy przedsiębiorczych kobiet obecnych w życiu publicznym?), lecz komunikatem, że ależ proszę pana, my mamy głowy na karkach, nam naprawdę nie trzeba mówić, co mamy robić, doskonale to wiemy.

No i brak obecności w Parlamentarnej Grupie Kobiet nie wyklucza przecież współpracy. Czy może jednak wyklucza? Zwróćmy uwagę na pewien dąs i przekąs, z jakim pan Adam komentuje „skoro panie chcą same… w swoim gronie…”; na koniec wywiadu wręcz wypuszcza z siebie symetrycznego bon-mota „Oczekiwałbym jednak, by to panie pierwsze zerwały ze stereotypami, które próbują zwalczać”.

Mnie to brzmi jak: „niewdzięcznice, ja im pokazałem drogę, poniosłem im kaganiec oświaty, a one co, zamykają mi drzwi przed nosem i mówią, że nie potrzebujemy”. I wiecie co, trochę tak jest, trochę faktycznie mamy tu elegancki dyg „pan już zrobił swoje i pan może odejść”.

[i czemu właściwie to panie mają być pierwsze, przecież chyba nie dlatego, że kobiety mają pierwszeństwo?]

Bo właściwie jedyne, co może zrobić mężczyzna, który przysłużył się sprawie kobiecej, to z odpowiedniej odległości ocenić, czy pomoc była skuteczna. I jeśli tak – nie pchać się tam, gdzie go nie proszą.

Zbyt często mamy tu takich, którzy jednak się pchają bez grzecznego pytania o akces i decydują za nas. Myślę, że pan Adam Szejnfeld to rozumie, jeśli zależy mu na współpracy tak, jak deklaruje.